2 śpiewania podczas Niedzieli Miłosierdzia Bożego

Witam!
Skoro już nieco odpoczęłam, wasze blogi znów poczytałam, pokomentowałam ludzkościowe wpisy sprzed roku czy dwóchlat, to czas i mnie zabrać się do roboty.
Łatwiej będzie zacząć od końca:
o godz. 15 w naszym parafialnym kościele pod wezwaniem Matki Bożej Pocieszenia wraz z moją wspólnotą Odnowy w Duchu Świętym Hosanna prowadziłam tzw. Godzinę Miłosierdzia.
Zaczęliśmy od odmówienia Koronki do Bożego miłosierdzia, którą miałam zaszczyt prowadzić. Kolejne dziesiątki były na przemian odmawiane i śpiewane. Odmawiane prowadziłam ja, śpiewane to razem z koleżankami, z którymi że tak powiem muzycznie prowadzimy wspólnotę.
Potem było tak, że dwie koleżanki czytały na przemian fragmenty z Dzienniczka świętej siostry Faustyny Kowalskiej. Po każdym fragmencie była krótka pieśń. A że fragmentów było chybsa z 9, to się naśpiewałyśmy za wszystkie czasy. Wszystko odbywało się przy wystawionym Najświętszym Sakramencie.
Cała adoracja trwała godzinę, bo po nas wchodziła próba przed I Komunią Świętą, w związku z czym musieliśmy ustąpić miejsca innym.
Ale to dobrze, jak się dużo w parafii dzieje.
A co do pierwszego śpiewania, no to tak:
Kiedyś koleżanka postanowiła założyć taki śpiewający zespół ewangelizacyjny. Śpiewaliśmy w niedzielę na mszy świętej w naszej żyrardowskiej kaplicy szpitalnej. Chorzy i ksiądz kapelan byli zadowoleni, my w sumie też. Potem stwierdziliśmy, że trzeba by się jakoś nazwać i po różnych ustaleniach przyjęliśmy nazwę Wezwani do Miłości.
Potem skład zespołu się zmieniał. W różnych fazach jego trwania była gitara, krzypce, czasem nawet 3 gitary, no i my śpiewający pieśni, na ogół jednogłosowo, no chyba, że ktoś taki jak ja chciał śpiewać drugim, no to śpiewałam.
Z czasem ludziom wena odeszła i śpiewanie w kaplicy się skończyło.
Aż tu nagle dzwoni do mojej koleżanki ksiądz i prosi o pomoc w prowadzeniu scholi dziecięcej, bo poprzedni prowadzący właśnie zrezygnował. Podobno tam jakiś konflikt był, ale nie wnikaliśmy w szczegóły.
Tak po kolejnej modyfikacji składu zespołu znów śpiewamy, tym razem w co drugą niedzielę na mszy z udziałem dzieci w naszej świątyni. W co drugą, bo wymienia nas taki pan, który kiedyś współprowadził scholę z tym, co odszedł.
Wczoraj była nasza kolej, więc przyszłyśmy ładnie na próbę na godz. 9, prześpiewałyśmy z dziećmi repertuar no i do posługi marsz.
Właściwie to przy mikrofonach stoją oczywiście dzieci, bo to jest że tak powiem ich msza święta, jest ich od 12 do nawet 20 osób. Jedna koleżanka gra na gitarze basowej, druga na takiej normalnej – nie znam się za bardzo na gitarowym nazewnictwie, a ja jeszcze z koleżanką prowadzącą scholę śpiewamy z dziećmi, z tym, że my nie mamy mikrofonów, tak tylko, żeby dzieci nas słyszały.
Takie to wczoraj śpiewania były.
Teraz mam tydzień wolnego, bo we wtorek przed majówką ludzie wspólnoty nie chcieli, w środę 1 maja więc chóru nie mam, z dziećmi za tydzień śpiewa pan Piotr, więc my mamy wolne.
Mam postanowienie, żeby podciągnąć wpisy wspomnieniowe no i oczywiście wasze blogi dalej czytać i trochę youtubowych zaległości nadrobić, bo mi w skrzynce zasubskrybowane kanały leżą i czekają na odsłuchanie.
Zobaczymy ile z tego mi wyjdzie.