Moje zapiski mądre i głupie

Zaczęło się tak jak zwykle, czyli od rozśpiewki, potem pani dyrygent powiedziała, że dziś przyjedzie Jej kolega, który jest tenorem i organistą i pomoże tenorom, ale do Rzeszowa nie pojedzie.
Zaczęliśmy od utworów, w których śpiewam z altami, potem przyjechał pan Marcin, więc przeszłam do tenorów i zaczęły się kolędy 3-głosowe.
W domu uczyłam się partii tenorowych, więc taka całkiem lebiega nie byłam i wiedziałam gdzie i jak wejść.
Przy panu Marcinie śpiewało się super, jak nie byłam jednego dźwięku pewna, to podsłuchałam Go i już wiem co i jak.
Na przerwie najpierw były imieniny koleżanki z altów, więc odśpiewaliśmy jak zwykle sto lat i cukierki były, potem były rozdawane słodycze, które chór dostał od prezydenta naszego miasta.
Druga część próby to dalej kolędy 3-głosowe oraz ta, którą śpiewam z drugimi sopranami.
Panowie też są drugimi sopranami.
Prosiliśmy pana Marcina, żeby znalazł u siebie w pracy jakieś zzastępstwo do organów i pojechał z nami do Rzeszowa.
Chyba nic z tego nie będzie, bo w parafii, w której pracuje, w Lewiczynie koło Grójca czy jakoś tak, jest nowy proboszcz, no i wiecie, każdy chce mieć pracę.
Kiedy przy jednej kolędzie że tak powiem nie chwaląc się idealnkie znalazłam dźwięk do wejścia tenorów nasz nowy kolega stwierdził: pani ma słuch absolutny.
Wyprowadziłam go z błędu i stwierdziłam, że chciałabym mieć takowy, ale niestety, nie posiadam.
Na koniec pani dyrygent wszystkich pochwaliła i stwierdziła, że próba była bardzo udana.
W ogóle jakoś tak wesoło i fajnie było. Lepiej dużo niż ostatnio.
Już wiem z kim będę w pokoju w Rzeszowie, więc się z koleżanką dogadałam co i jak.
Na tym festiwalu ma być 25 chórów, nasz będzie jako dziewiąty, występ mamy około 14, więc pewnie bardzo raniutko będziemy jechać. Na koniec jest msza święta, potem pewnie na nocleg, w niedzielę na zwiedzanie, mamy w chórze panią z PTTK, więc się zorientuje co i jak, no a potem pewnie do domciu.
Trochę jestem przerażona, czy dam radę fizycznie, ale może będzie ok.

Ponieważ czas świąteczny się skończył, to i moje próby chóru wróciły do normalnego trybu.
Otóż 25 stycznia wybieramy się na jakiś festiwal kolęd do Rzeszowa. To bardzo daleko od miejsca, gdzie mieszkam.
Występ ma trwać w przedziale 10-15 minut, kolędy mają mieć maximum 3 zwrotki, ma być co najmniej jedna polskiego kompozytora, a obowiązkowo każdy chór ma wykonać kolędę Cicha noc.
Ponieważ mamy dwóch panów, a niektóre kolędy w układzie trzygłosowym, w związku z tym pani dyrygent postanowiła ich nauczyć partii tenorowej.
Ale jak to czasem bywa, łatwiej to powiedzieć, niż wykonać.
Panowie mieli śpiewać swój głos do kolęd:
Wśród nocnej ciszy, Triumfy, Pasterze mili, Mizerna cicha.
No po prostu śpiewali jak chcieli i co chcieli.
A ponieważ mnie się nudziło, to podśpiewywałam sobie tę ich partię, bo ją umiem.
Niedługo potem pani dyrygent spytała mnie: pani Agnieszko, pomoże pani tenorom?
Miałam w ogóle do Rzeszowa nie jechać, zresztą i tak nie wiem jak to się dla mnie skończy, ale, że śpiewać lubię, no to się zgodziłam, i w chwilę potem siedziałam już z tenorami.
Pani dyrygent nagrała mi ich partie, no i przez tydzień będę się przestawiać z altu na tenor.
Potem przyszła kolej na 3 nowe kolędy, których nas pani Kasia, bo tak ma naimię nasza pani dyrygent – w tym roku nauczyła.
To Gdy się Kristus narodził – nie mylić z Gdy się Chrystus rodzi – to inna kolęda.
Następne to Śliczna panienka Jezusa zrodziła oraz krótka, ale piękna, Szczodry wieczór.
Te kolędy śpiewamy w układzie 2-głosowym, więc panowie ciągną z sopranami, ale w Ślicznej panience jest podział na soprany pierwsze i drugie.
Drugie jakoś słabo sobie radziły, więc zostałam znów poproszona o pomoc paniom.
Też mam ich głos nagrany, więc na następną próbę się nauczę.
Tak więc będę śpiewać 4 kolędy tenorem, jedną drugim sopranem a trzy altem.
O ile po drodze gdzieś nie padnę oczywiście.
Powiedziałam im, że jak dostanę kolki nerkowej i gorączki ponad 39, bo takie jazdy już nie raz miałam, to zamiast się cieszyć wyjazdem, będą SOru mi szukać.
Ale może jakoś Pan Bóg da i tak źle nie będzie.

No i znowu to samo, znaczy znów zaczął się sezon kolędowy. Jeszcze nie oficjalnie, bo w kościele ich póki co nie śpiewamy, ale na wczorajszej próbie chóru to i owszem. Zresztą pewnie już chóry powoli ćwiczą kolędy.
My wczoraj, tylko w składzie altów, uczyłyśmy się nowych:
Gdy się Krystus narodził oraz Śliczna panienka, której wersję sopranową znałam jeszcze z podstawówki.
Ostatnią wczoraj nauczoną kolędą był Szczodry wieczór.
Jak się uda, to w styczniu pojedziemy na festiwal kolęd do Rzeszowa.
Ale to jeszcze przed nami.

W sobotę 16 listopada po raz pierwszy po mojej chorobie pojechałam z chórem na koncert.
Byliśmy w Zalesiu Dolnym pod Warszawą na 18 przeglądzie pieśni chóralnej.
Nasz chór był tam po raz drugi, ale ja w zeszłym roku o tej porze dopiero się na nowo chodzić uczyłam.
No więc było tak:
Przed wyjazdem były ambarasy z poprawianiem stroju, ale się udało dzięki dobrym ludziom.
W sobotę koleżanka zawiozła mnie najpierw samochodem do naszego Domu Kultury na rozśpiewkę i próbę.
Potem trzeba było kawałek przejść do busa, ale dałam radę dzielnie i pojechaliśmy.
Na miejscu koleżanka powiedziała mi, że do kościoła jest ok. 200 metrów, bo bus nie mógł blisko podjechać, więc się przeraziłam, ale ostatecznie wytoczyłam się z samochodu na zewnątrz i trzymając pod rękę dwie koleżanki jakoś się tam dotelepałam, choć łatwo nie było.
Akurat była próba jakiegoś chóru, więc posłuchaliśmy trochę, potem podeszliśmy my.
Organizatorzy postarali się, abym mogła podczas występu siedzieć na krześle, co było dla mnie ogromnym ułatwieniem.
Potem, czyli o godz. 16 rozpoczął się przegląd.
Najpierw powitania i sprawy organizacyjne, a potem już do śpiewania.
Miało być 19 chórów, ale ostatecznie doszła jeszcze jakaś schola dziecięca, która rozpoczęła przegląd.
Chóry, jak to chóry, śpiewały różnie, na ogół fajnie, choć i wpadki się zdarzały.
Było kilka chórów z Warszawy, z Jazgarzewa, z Zalesia i innych okolicznych miejscowości.
Nam przyznano nr 6, ale przez tą scholę śpiewaliśmy jako chór siódmy.
Mieliśmy, jak większość występujących, 2 utwory: Kyrie Eleison z mszy Gounoda oraz utwór 5-zwrotkowy Błogosławcie Pana, niestety, nie pamiętam kompozytora.
Poszło raczej dobrze, dyrygentka zadowolona.
Na koniec chór gospodarzy wykonał bardzo długi utwór Oto drzewo Krzyża Moniuszki, z piękną solówką męską.
W ogóle z racji roku Moniuszkowskiego, sporo było utworów tego kompozytora.
Nawet nie wiedziałam, że On tyle pobożnych pieśni napisał. Wiadomo, opery, Śpiewniki domowe, ale że aż tyle pięknych pieśni, to nie wiedziałam.
Zwieńczeniem wszystkich występów była wspólna msza święta, choć i tak część chórów wyjechało wcześniej, gdyż wszystko rwało strasznie długo. Niektóre chóry miały po 3 i 4 utwory.
Podczas mszy śpiewy wykonywały chóry wspólnie.
Na wejście Gaude Mater Polonia oraz Sancta Cecilia,
na ofiarowanie Modlitwa Ojcze z Niebios Moniuszki,
na komunię najpierw grał organista, aby wszyscy mogli spokojnie przystąpić do stołu pańskiego, potem odśpiewaliśmy Ave Verum Corpus Mozarta oraz Boże, moje serce jest gotowe Kosko.
Na rozesłanie było Laudate \Dominum.
No i oczywiście części stałe, ale akurat nasz chór nie zdążył się ich nauczyć, więc ja tak trochę za dyrygentką sopranem i jakoś poszło.
Potem wyprawa z powrotem do busa, powrót do Żyrardowa, potem wyprawa do samochodu koleżanki, no i do domu.
Ogólnie bardzo mi się to spotkanie podobało, no i znów mogłam koncertować z chórem.
W niedzielę oni śpiewali jeszcze w naszym kościele na sumie, ale ja po 30 krętych schodach, gdzie jest tylko lina do trzymania chyba bym nie weszła, a już na pewno bym z nich nie zeszła, więc sobie darowałam.
Wróciłam trochę zmęczona, ale szczęśliwa.